spiritueel india
Namaste!
Nu ik India bijna moet verlaten leek het me weer eens tijd
voor eenupdate. Het reizen hier was overweldigend, indrukwekkend en extreemvermoeiend. In een land met ca. 1 miljard inwoners ben je nooitalleen; er zijn altijd mensen die iets van je willen
(varierend van
dingen verkopen, een goed gesprek, met je op de foto gaan tot met jetrouwen). Zoals altijd in dit land een reis met veel hoogte- maar ookdieptepunten.
Het kostte wat moeite om het land binnen te komen (nou ja, m.n. omNepal uit te komen..) Mijn ouders en Roel kwamen een dagje langs inNepal, erg gezellig, maar doordat we op hen moesten wachten
wasIrene's visum inmiddels verlopen. Aangezien we vonden dat we welgenoeg gezeik met de visa hadden gehad besloten we het pragmatisch opte lossen, dus wat gekleurde pennen gekocht en gewoon de
dataveranderd :)
De eerste week hebben we voornamelijk aan sightseeing besteed; TajMahal, Fatehpur Sikri en de mongoolse architectuur in Lucknow. Daarnawas het tijd voor het spirituele deel van onze reis, te
beginnen inHaridwar, de heiligste stad voor de Hindoes. Vanuit het hele landkomen Indiers hierheen om de tempels te bezoeken en in de Ganges te
baden. Ook wij besloten twee uur in de rij te gaan staan voor de MayaDevi tempel. Eenmaal binnen werden we door de mensenmassa meegesleurdlangs heilige beelden en priesters die ons (tegen betaling)
zegenden;binnen 10 minuten stonden we weer buiten..
De volgende heilige stad was Rishikesh, een stad vol (heilige) koeien,waar ik zo dol op was dat ik niet denk dat ik ooit nog biefstuk kaneten, en sadhu's (monniken die hun leven aan yoga en
meditatie wijden)en bovendien de yoga capital of the world. Het duurde even voordat weeen geschikte yoga leraar gevonden hadden, maar uiteindelijk kwamen we
terecht bij Surinder, mijn nieuwe idool, die ons niet alleen heel veelspierpijn bezorgde maar ook liet nadenken over onze levensdoelen enwat voor persoon we willen zijn. Het was erg intensief,
maaruiteindelijk heel fijn en zinvol.
Daarna was het tijd voor een paar dagen meditatie in de Osho ashram,wat ons moest leren te leven in het hier en nu, zonder associatie metemotie of gedachten. We liepen rond in rode danwel witte
gewaden (dieverrassend lekker zaten) en hebben verschillende meditatietechniekengeleerd; dansmeditatie, stil zitten, al je emoties eruit gooien, etc.
Irene was jammer genoeg geveld door buikgriep dus heeft er weinig vanmeegekregen. We besloten een bad te nemen in de Ganges, aangezien ditvolgens de Hindoes alle ziekten doet genezen. Het was
lekkerverfrissend, maar helaas weinig effectief..
In Dharamsala, de woonplaats van de Dalai Lama, wilden we onsverdiepen in het boeddhisme. Helaas was His Holyness in hetbuitenland, en werd de stad met name bevolkt door stonede Israeliersen niet
Tibetaanse monniken. En helaas wederom visum gezeik, dit keervoor Birma. Het visumbureau bleek toch niet te functioneren, dus ik
moest een 28-urige reis maken om mijn aanvraag op de ambassade inDelhi in te kunnen dienen..
Het reizen is hier sowieso een avontuur op zich. Ten eerste zijn dekaartjes in principe maanden van tevoren uitverkocht, maar wij hebbenze toch altijd weten te regelen. De ene keer moesten we
hierletterlijk voor vechten met een horde schreeuwende vrouwen, andere
keren was de stationschef zo verheugd twee blonde dames te zien dat weachterom het AC-kantoor in mochten komen, hij naar wij vermoeden dekaarten van twee indiers heeft gecanceld en ons een sleeper
bezorgd.
De treinen zijn overvol, je zit met 25 mensen (die je allemaal aanstaren) in een 10 persoonscoupe, maar het is de beste manier om de locals te ontmoeten. Zohebben we yoga les gekregen, heeft een
hindoe ons urenlang proberen tebekeren tot het christendom, gaven we relatieadvies en hebben wegeleerd met z'n drieen op een bagagerek van 2x0,5m te slapen.
Daarna zijn we naar Amritsar gegaan, het spirituele centrum van hetsikhisme met de prachtige gouden tempel. Vanaf hier zijn we naar depakistaanse grens gegaan (verrassend populair een paar dagen na
dedood van Bin laden) voor een idiote ceremonie die er met name omdraaide wie zijn benen zo hoog mogelijk de lucht in kon schoppen.
We eindigden de reis zoals we hem begonnen; met trekkingen in debergen vanuit een schattig dorpje wat nog niet door de guidebooksontdekt is. De mensen waren erg enthousiast wanneer we in hun dorp
kwamen, nodigden ons uit op de thee, etc Ons hostel, gelegen aan de rivier, met hangmatten in detuin en een hele lieve eigenaar was een paradijsje op aarde. Helaasmoest ik hier ook afscheid nemen
van Irene... Ik ben nog een paardagen langer gebleven om het grootste festival van de regio tebezoeken en ben daarna (na wederom een omweg via Delhi ivm m'n Birmesevisum) naar Rishikesh terug
gegaan.
Zondag komt Marlous en gaan we naar Birma, een land zonderpinautomaten, telefoons en internet, dus de komende maand ben ik evenniet bereikbaar..
Liefs carolien
spiritueel india
Namaste!
Nu ik India bijna moet verlaten leek het me weer eens tijd voor eenupdate. Het reizen hier was overweldigend, indrukwekkend en extreemvermoeiend. In een land met ca. 1 miljard inwoners ben je nooitalleen; er zijn altijd mensen die iets van je willen (varierend vandingen verkopen, een goed gesprek, met je op de foto gaan tot met jetrouwen). Zoals altijd in dit land een reis met veel hoogte- maar ookdieptepunten.
Het kostte wat moeite om het land binnen te komen (nou ja, m.n. om nepal uit te komen..) Mijn ouders en Roel kwamen een dagje langs in nepal, erg gezellig, maar doordat we op hen moesten wachten was irene's visum inmiddels verlopen. Aangezien we vonden dat we wel genoeg gezeik met de visa hadden gehad besloten we het pragmatisch op te lossen, dus wat gekleurde pennen gekocht en gewoon de dataveranderd :)De eerste week hebben we voornamelijk aan sightseeing besteed; Taj mahal, Fatehpur Sikri en de mongoolse architectuur in Lucknow. Daarna was het tijd voor het spirituele deel van onze reis, te beginnen in Haridwar, de heiligste stad voor de Hindoes. Vanuit het hele land komen Indiers hierheen om de tempels te bezoeken en in de Ganges te baden. Ook wij besloten twee uur in de rij te gaan staan voor de Maya devi tempel. Eenmaal binnen werden we door de mensenmassa meegesleurd langs heilige beelden en priesters die ons (tegen betaling) zegenden; binnen 10 minuten stonden we weer buiten..
De volgende heilige stad was Rishikesh, een stad vol (heilige) koeien,waar ik zo dol op was dat ik niet denk dat ik ooit nog biefstuk kaneten, en sadhu's (monniken die hun leven aan yoga en meditatie wijden)en bovendien de yoga capital of the world. Het duurde even voordat weeen geschikte yoga leraar gevonden hadden, maar uiteindelijk kwamen weterecht bij Surinder, mijn nieuwe idool, die ons niet alleen heel veelspierpijn bezorgde maar ook liet nadenken over onze levensdoelen enwat voor persoon we willen zijn. Het was erg intensief, maaruiteindelijk wel erg goed en fijn.
Daarna was het tijd voor een paar dagen meditatie in de Osho ashram,wat ons moest leren te leven in het hier en nu, zonder associatie metemotie of gedachten. We liepen rond in rode danwel witte gewaden (dieverrassend lekker zaten) en hebben verschillende meditatietechniekengeleerd; dansmeditatie, stil zitten, al je emoties eruit gooien, etc.
Irene was jammer genoeg geveld door buikgriep dus heeft er weinig vanmeegekregen. We besloten een bad te nemen in de Ganges, aangezien ditvolgens de Hindoes alle ziekten doet genezen. Het was lekkerverfrissend, maar helaas weinig effectief..
In Dharamsala, de woonplaats van de Dalai Lama, wilden we onsverdiepen in het boeddhisme. Helaas was His Holyness in hetbuitenland, en werd de stad met name bevolkt door stonede Israeliers (zelfs de menu's waren in het hebreeuws!)en niet Tibetaanse monniken. En helaas wederom visum gezeik, dit keervoor Birma. Het visumbureau bleek toch niet te functioneren, dus ikmoest een 28-urige reis maken om mijn aanvraag op de ambassade inDelhi in te kunnen dienen..
Het reizen is hier sowieso een avontuur op zich. Ten eerste zijn dekaartjes in principe maanden van tevoren uitverkocht, maar wij hebbenze toch altijd weten te regelen. De ene keer moesten we hierletterlijk voor vechten met een horde schreeuwende vrouwen, andere
keren was de stationschef zo verheugd twee blonde dames te zien dat weachterom het AC-kantoor in mochten komen, hij naar wij vermoeden dekaarten van twee indiers heeft gecanceld en ons een sleeper bezorgd. De treinen zijn overvol, je zit met 25 mensen(die je allemaal aanstaren) in een 10 persoonscoupe, maar het is de beste manier om de locals te ontmoeten. Zohebben we yoga les gekregen, heeft een hindoe ons urenlang proberen tebekeren tot het christendom, gaven we relatieadvies en hebben wegeleerd met z'n drieen op een bagagerek van 2x0,5m te slapen.
Daarna zijn we naar Amritsar gegaan, het spirituele centrum van hetsikhisme met de prachtige gouden tempel. Vanaf hier zijn we naar depakistaanse grens gegaan (verrassend populair een paar dagen na dedood van Bin laden) voor een idiote ceremonie die er met name omdraaide wie zijn benen zo hoog mogelijk de lucht in kon schoppen.
We eindigden de reis zoals we hem begonnen; met trekkingen in debergen vanuit een schattig dorpje wat nog niet door de guidebooksontdekt is. Mensen waren heel enthousiast als je in hun dorp kwam, nodigden ons uit voor een kopje thee, etc. Ons hostel, gelegen aan de rivier, met hangmatten in detuin en een hele lieve eigenaar was een paradijsje op aarde. Helaasmoest ik hier ook afscheid nemen van Irene... Ik ben nog een paardagen langer gebleven om het grootste festival van de regio tebezoeken en ben daarna (na wederom een omweg via Delhi ivm m'n Birmesevisum) naar Rishikesh terug gegaan.
Zondag komt Marlous en gaan we naar Birma, een land zonderpinautomaten, telefoons en internet, dus de komende maand ben ik evenniet bereikbaar..
Liefs carolien
oz/singapore/maleisie/thailand/nepal... kortom, hoogste tijd voor een update ;)
In eerste instantie hadden we een gids, maar aangezien die op alle fronten disfunctioneerde hebben we na een week besloten hem te ontslaan. We hadden het geluk Ralph & Mirian, een heel leuk NL stel, tegen te komen. Samen met hen en hun fantastische gids Megha hebben we de rest van de trek gedaan. Naarmate we verder kwamen werd het kouden, de lucht werd ijler en het landschap veranderde. Waar we eerst nog door rijstvelden en bossen liepen waren er nu alleen nog kale vlaktes. En de dag dat we Thorung La, 's werelds hoogste pas over zouden moeten, kwam steeds dichterbij.
We hadden hoge verwachtingen van de andere kant van de pas, welke volledig via de weg bereikbaar is. Al dagen droomden we van een warme douche, appeltaart en cappuccino. In plaats daarvan merkten we dat we helemaal niet meer gewend waren aan alle drukte, gemotoriseerd verkeerd, lawaai, onvriendelijke mensen.. We vonden het vreselijk! We hebben nog een mooie off road trek kunnen doen naar Lupra, een schattig middeleeuws plaatsje, waar ze zelden een toerist hadden gezien, en daarna besloten voor de rest van dit stuk de bus te pakken tot Tatopani.
down under
Lieve allemaal,
allereerst alsnoggelukkig nieuw jaar! Ik heb de afgelopen weken ontzettend veel gedaan, dus een wat langer verhaal dan jullie van me gewend zijn.
Ik begon met een van de meest intensieve trips die ik ooit heb gedaan; een week de outback in. Dat betekent 45 graden, iedere dag om 4 uur op om de hitte voor te zijn enoveral vliegen die het vocht van je ogen/lippen proberen te drinken; dus iedereen liep rond met een netje op z'n hoofd. Om bij Uluru (ayer's rock)te komen moesten we 2000 km in deQ bus afleggen. Toch ben ik blij dat ik blij dat ik niet ben gaan vliegen; het is eenunieke ervaring om twee dagen door een landschap te rijden, waar, zover als je kuntkijken, helemaal niets is. En het moment waarop je dan in die grote vlakte Uluru ziet opdoemen was ontzettend bijzonder. Onderweg overnachtten we in Coober Pedy, een mijndorp waar iedereen ivm de hitte ondergronds leeft, dus wij ook, heel apart zo zonder ramen. Naast Uluru zijn we naar kings canion en de olgas (kata tjuta) geweest. Daar hoorde ik opeens iemand mijn naam roepen, bleken het Sanne en Dirk-Jan (middelbare school) te zijn, de wereld is echt heel klein!
Daarna heb ik met Merel (die ik uit de outback kende), Marleen en Lien een auto gehuurd en zijn we over de great ocean road gereden, eenabsolute must wanneer je in australie bent met de mooie kusten en hoge rotsformaties in de branding. Onderweg hebben we emu's, koala's en kangaroe's gezien (australia's 'big 3'). Daarna zijn we doorgereden naar de grampians, een schitterend natuurgebied met uitgestrekte bossen, watervallen en veel wildlife, maar helaas ook voor heteerst in 35 jaar een sprinkhanen plaag met miljoenen sprinkhanen..
Terug in Melbourne was het tijd voor watreunie's; ik heb heerlijk gebbqd bij mark en carly, vrienden uit fiji, precies drie jaar na dato drankjes gedaan met Michelle, een travel buddy uit Nepalen op kerstdaghaakten Iris en Wouter aan bij onze BBQ ophet St. Kilda strand (duizenden feestende toeristen met kerstmutsen, het was fantastisch!)
Vanaf Boxingdaywas er een 5 daagse cricketwedstrijd (‘test') Australie-Engeland, onderdeel van de ‘Ashes', die eenmaal in detwee jaar plaatsvindt in 5 steden in Australiedanwel Engeland. Boxing day was helaas uitverkocht, maar aangezien dit het belangrijkste sportevenement van het jaar was wilde ik er wel heen, dus de 27e ging ik alsnog met Iris en Wouter. Gewapend met vlag en opblaasbare handschoen zagen we eruit als echte austrie supporters, maar aangezien we aan het eind van de dag nog niet alle spelregels begrepen juichten we maar voor iedereen.
Daarna ben ik naar Sydney vertrokken waar ik bij Jay kon logeren (alweer het 3e continent waarop we elkaar dit jaar zien :)) Wat een heerlijke stad! Buiten alle standaard toeristische dingen in de stad zelf heb ik nog een trip gemaakt naar de blue mountains, een vlakbij gelegen natuurgebied, waar we de hele dag met een aboriginal/hippie door het bos hebben gewandeld, een aantal heilige plekken met rotsschilderingen/carvings hebben gezien en ontzettend veel hebben geleerd over de aboriginal cultuur.
Met O&N had een clubgenootje van Iris een briljante spot gevonden op een rots boven een schattig strandje met een briljant uitzicht over de harbour bridge/opera house en dus het vuurwerk. Het was een heerlijke dag, lekker gezwommen, gegeten en geborreld en om 12 uur het grootste vuurwerkspectakel ter wereld bewonderd. Halverwege de avond bedachten Iris en ik dat we nog wel naar Tasmanie wilden, en aangezien Iris alweer bijna naar NL terug moet hebben we de volgende dag meteen een ticket geboekt en 2 januari stonden we in Launceston..
Op het vliegveld kwamen we Mechteld tegen, een NL meisje die mij herkende uit Nieuw-Zeeland. Ze besloot haar trip te cancellen en aan te hakenbij onze roadtrip. We hebben ontzettend veel gezien en gedaan in korte tijd; gecampeerd op hagelwitte stranden (met 's ochtends een frisse duik in zee), veel mooie watervallen, regenwoud, we hebben cradle mountain beklommen (1550m), port arthur (een oude gevangenis) bezocht, n een stadswandeling door hobart gemaakt, om het geheel af te sluiten met een avond in de dorpskroeg van perth, waar ze het zo zielig vonden dat we in de auto wilden gaan slapen dat we meteen een bed (en heerlijk ontbijt) aangeboden kregen.. Maar het verhaal is al een beetje lang, voor de geinteresseerden staat een uitgebreid verslag van onze tasmanie trip op http://irisvanhagen.waarbenjij.nu/index.php?page=message&id=3737134
Mijn verjaardag heb ik in Sydney gevierd. Het was een heerlijke anti-backpack dag, waarbij ik eerst 4 uur ineen haarsalon heb gezeten, daarna taart ben gaan eten met Mechteld en 's avonds een feestjein de opera bar. Het was de bedoeling dat ik de volgende dag naar de gold coast zou vertrekken, maar ivm de overstromingen heb dat maar gecanceld. Ik vlieg nu morgenochtend naar Cairns en wil vanaf daar naar de whitsundays gaan. De verdere planning is een beetje afhankelijk van de overstromingen, maar ik denk dat ik wat eerder naar azie vertrek.
Liefs, Carolien
down under
Na de nodige vertraging (voor niets om half 4 opgestaan; het leven van een reiziger gaat niet altijd over rozen) ben ik inmiddels aangekomen in Melbourne, wat een relaxte stad! Vanmiddag even koffie gedronken met Carly en verhalen over de legendarische krabrace avond opgehaald; en meteen m'n trip voor de komende weken gepland. Tot 19 dec zit ik in de outback, ik heb er heel veel zin in!
Ik ben hier ook weer telefonisch bereikbaar; (+61) 0410820566; het is hier wel 10 uur later...
Liefs Caro
Nieuw Zeeland, sweet as!
Lieve allemaal,
Na vijf weken Nieuw Zeeland vertrek ik morgen alweer naar de Australische zon; de tijd vliegt echt voorbij!!
Noordereiland
Op mijn 2e dag won ik een sprong van de Auckland skytower, het hoogste gebouw van het zuidelijk halfrond, en daarmee was de toon voor het noordereiland gezet... De daaropvolgende week ben ik gaan tuben (= drijvend op een autoband) door de Waitomo grotten, waar je je in een pretpark waant door de duizenden gloeiwormen die de plafonds verlichten,wild water raften door het regenwoud, met 7m hoge watervallen, en als hoogtepunt heb ik een skydive vanaf 15.000 ft gemaakt, met 60 sec vrije val, met uitzicht over lake Taupo, het grootste meer van NZ.
Daarnaast heb ik leren surfen, overnacht op een Maouri reservaat waar we de 'poi' en 'haka', traditionele dansen, leerden, heb ik een dag model gestaan in een lifestyle fotoshoot (ik kwam een NL fotograaf tegen die z'n portfolio wilde uitbreiden)en was er tijd voor ontspanning in hotsprings, hot water beach en de vele bubbelbaden.
In het Tongariro national parkzou ik met m'n reisbuddy Jessica een 3-daagse trekking rond Mt Tongariro, aka Mt Doom, maken.Maar na een nacht met noodweer in een lekkende tent werd ik ziek. Gelukkig waren de jongens van het hostel fantastisch; ze boden ons meteen een gratis super de luxe kamer aan en de rest van de tijd kregen we ook gratis eten. Bovendienmaakte Doug delekkerste toetjesdie ik ooit heb gegeten. Je kunt je voorstellen dat ik me binnen no time een stuk beter voelde, dus de volgende dag konden wede trekking alsnog gaan doen, zij het in 2 dagen (met heel veel blaren tot gevolg). Maar het was absoluut de moeite waard (zie foto's)!!
Zuidereiland
De afgelopen drieweken heb ik hier met m'n ouders rondgereisd. Het zuidereiland is met zijn meren, bergen,stranden, gletsjers, vulkanen en regenwoud nog mooier dan was ikme van tevoren had voorgesteld!
Het begon wat teleurstellend in Kaikoura, waar we geen walvissen zagen, iets wat hier maar zelden voorkomt, maar allemaal wel heel erg zeeziek werden. Gelukkig was het geen voorbode voor de rest van de reis! We zijn alle bekende highlights langs geweest (Marlborough Sounds, Abel Tasman, Milford Sound, etc etc).
De Fox gletsjeris een van de twee gletsjers ter wereld die tot in het regenwoud vlak bij de kust reikt. Ik ben met een helikopter de gletsjer opgebracht, waar in het blauwkleurige ijs allerlei grotten en andere ijsformaties gevormd zijn, heel gaaf!
Verder in het zuiden hebben we massa's zeehonden, -leeuwen en pinguins gezien, soms zelfs op een meter afstand!
Een ander absoluut hoogtepunt was deklim naar de top vanMt Olivier. Het was een heftige klim, vaak heel stijl omhoog, maar uiteindelijk kwam ik uit in de Mueller hut, gelegen in de middle of nowhere. Heel bijzonder om in zo'n verlaten omgeving de nacht door te brengen en de zon te zien opkomen over Mt Cook, de hoogste berg van NZ.
Het was wederom een ontzettend mooi stuk van deze reis! Maar ik heb ook ergveel zin om nu naar Australie te gaan! Bekijk de foto's, die geven een betere impressie dan ik met dit verhaaltje kan...
Liefs caro
new york vs fiji; het ultieme contrast
Bula!
Het voelt alsof ik al maanden weg ben! Ik ben vandaag aangekomen in nieuw zeeland, waar ik de komende 5 weken zal rondreizen. De afgelopen weken waren heerlijk, ik geniet elke dag volop!
New York
ik begon in NYC, the city that never sleeps. Wat een fantastische stad, zoveel te zien en te beleven! Net als iedere toerist ben ik alle bekende spots afgegaan; brooklyn bridge, times square, ground zero, wall street, MET, MOMA, etc etc.Hoogtepunten waren het harlem gospel koor, the pantom musical op broadway, big daddy's: supersized porties en heel heel veel neon (waar je ook om 21.30 nog kan ontbijten, maar dan met coctails), chillen in central park en borrelen in het meatpacking district..
LA
ik werd om 7.00 gewekt door een luide discussie, waarbij mijn kamergenoot bepleitte dat ze alle kinderen moest vermoorden?! Nog bizarder was dat ze deze discussie met zichzelf (nou ja, de andere stemmetjes in haar hoofd) voerde. Dorms...
Fiji
Wat een contrast! Van alle hectiek van de grote stad naar Fiji, 333 eilanden in de stille oceaan, waarvan ik er een aantal heb bezocht (voor de filmkenners oa cast away, blue lagoon). Hier geen stress; alles gebeurt op Fiji tijd (wat zowel een uur eerder als later kan zijn:)).
Niet voor niets wordt de bevolking de vriendelijkste ter wereld genoemd: op ieder eiland wordt je verwelkomd met het bula lied en bij het afscheid krijg je een knuffel van het voltallige personeel! Buiten veel zon en ultieme bounty stranden waren er fantastische koraalriffen met allerlei tropische vissen, heb ik met haaien gedoken, genoten van heerlijke massages, kan ik nu manden vlechten van palmbladeren, ben ik met mijn krab Bob 2e geworden bij de krabraces (waarmee ik een fles champagne in de wacht sleepte) en mocht ik een traditionele dansavond ter ere van het bezoek van de chief bijwonen.
Echt een fantastisch land, ik was graag langer gebleven, maar ik weet zeker dat me in nieuw zeeland ook een hele mooie tijd te wachten staat!
Liefs Carolien
laatste weken in ons koude kikkerlandje...
Lieve allemaal!
Na maandenlange voorbereidingen is het bijna zover... Op 17 oktober begin ik eindelijk aan mijn wereldreis! In ruim negen maanden zal ik de wereld over reizen, waarbij ik een de meest fantastische plekken zal aandoen,variërendvan onbewoonde eilanden midden in de pacific tot new york, trekkings door de himalaya (en wellicht een bezoek aan mijn grote idool de dalai lama;)), de ongerepte natuur in nieuw zeeland, tokkelbanen en boomhutten in laos, uluru, angkor wat, etc. Kortom, te veel om op te noemen.
Zeker is dat het een fantastisch avontuur en een onvergetelijke ervaring zal worden. Ik vind het ontzettend leuk dat een aantal mensen heeft besloten mij ergens op de wereld te komen opzoeken (of ik hen;)) maar helaas betekent een reis als deze toch dat ik de meeste van jullie voor lange tijd zal moeten missen. Ik zou het dan ook ontzettend leuk vinden om jullie allemaal nog één keer te zien voor ik vertrek. Daarom geef ik een afscheidsfeestje op zaterdag 16 oktober, vanaf 21.00 in de Maartenshof, Loeff Berchmakerstraat 34 (= de straat van de kostenkoper), in Utrecht.
Liefs Carolien